Steenbergerhoeve: prachtige omgeving, voortreffelijke entourage. Weldadig warm welkom door uitbater Leo Lubberink. Mooi nieuw terras. Beste salades, prachtige wijnen, uitermate plezierig gezelschap. En een puik weertje. Niets stond het plezierig verorberen van de traditionele big in de weg. Slager Jacob had dan ook een aparte hoek toegewezen gekregen. Zodat het dappere beestje in stijl en volgens de regels der culinaire kunsten aan een blijmoedig einde kwam.

De 8ste BBQ alweer. Ooit begonnen als een geinig particulier initiatief. Maar nu inmiddels een diepgewortelde traditie. Waar Boeren, Burgers en Buitenlui zich tegoed doen aan een bovenstebeste big. Een dapper, onbespoten beestje met een Veel Beter Leven-keurmerk. Gedurende een half jaar door de Slager hoogstpersoonlijk op gewicht, verantwoord afgevoederd en in conditie wordt gehouden.

De Jaarlijkse Busreis van de Club werd deze keer gecombineerd met de kersverse Bloedbroeders en -Zusters van onze Groninger pendant. Daaruit bleek toch wel duidelijk, dat de Sectie Drenthe kan terugzien op een ruime, 10 jaar ervaring. Ze weten inmiddels als geen ander de weg in de Handelingenkamer, de Fractiekamer, de Wandelgangen en – niet te vergeten – de voorafgaande lunch in het Kabinet.

Na een gezellige, maar slopende en veel te korte nachtrust werd het gezelschap onderhanden genomen door de Veiligheidsexperts van de Dienst Justitiële Inrichtingen. Deze keer niet de Noordelijke Afdeling, maar de Afdeling Zware Jongens in Den Haag. Nou, die weten van wanten. En van schieten. Want de Clubs kregen en uitgebreide schietcursus aangeboden. En dat hakt er best wel in, zo’n cursus.

Hmmmm, 2de bijeenkomst achter elkaar met schieten op het programma. Toch even oppassen geblazen. Zorgen dat de Club niet al te bloeddorstig en triggerhappy wordt…..

Vrijdag de 13e, Thank God it’s Friday. Voor de Club dé gelegenheid om het lot te tarten, de Goden te verzoeken en het onheil te omzeilen. Normaal gesproken een dag om op te schieten. Maar deze keer een dag om uit te gaan schieten. Dus de Club verzamelde zich in Theehuis ’t Hunebed in Darp. Even gezellig bijpraten met een bakkie koffie en daarna op naar de jachtvelden.

Schieten op Vrijdag de 13de? Is dat wel verstandig? Ja. Maar wel eerst een kleine uitleg over de voorschriften en spelregels. Want je wilt geen gelazer. Dus werd er gelaserd. Op kleiduiven. Maar dan geen duiven en geen klei. Dus gewoon een omhoog geslingerde frisbee, eigenlijk.

Met puntentelling, om de onderlinge competitie aan te wakkeren. Dat geschutter is leuk, maar er moet wel wat te winnen zijn. Knal er maar op los, jongens…. Er zit een cowboy in ieder van ons. Die techniek, die concentratie, die verbetenheid….. En dan vooral dat commentaar van die lolbroeken achter je…..

Nadat de laatste duif gericht om zeep is geholpen wordt het tijd voor een beste borrel. En de prijsuitreiking. Zoals gebruikelijk heeft Peter weer gewonnen. En gaat hij met de hoofdprijs
– de felbegeerde flesopener – naar huis. En de poedelprijs? Ach, daar gaat het niet om.

Na de borrel een traditionele warme hap: schnitzels als deurmatten, een varkenshaasje met champignons, dikke frieten en zelfs een schaaltje appelmoes met kers….. Waar vind je dat nog?

Nou, bij de Club van 100. En Theehuis het Hunebed in Darp!

Het was weer een interessant avondje. Wederom in Roden, maar dit keer bij Feeder One. Een distributiecentrum met een magazijn van maar liefst 16 duizend vierkante meter. Je moet het zien om het te kunnen geloven. Torenhoge stellingen die tot diep in de hal staan opgesteld. Vol met doe-het-zelf-materiaal. Je kijkt je ogen uit.

Directeur Rene Oud legde uit wat Feeder One nou precies doet: de distributie voor de doe-het-zelf winkels van Gamma, Karwei, Hornbach, Bauhaus, Formido, e.d. Feeder One verzorgt de opslag, behandelt de bestellingen en zorgt voor het vervoer naar de winkels. Of de consument, want die bestelt steeds meer zelf. Feeder One heeft de systemen hierop aangepast.

En van al dat gewandel krijg je behoorlijk trek. Daarom opnieuw naar de Peizer Hopbel. Knus en authentiek, prima keuken en voortreffelijke wijnkaart. Nieuwe leden kregen uitgebreid de gelegenheid zich even voor te stellen. En Hans Biesheuvel van Ondernemend Nederland kreeg de kans om ons even bij te praten over het betere lobbywerk in De Haag.

Roelof en Marijke Kloeze zitten in de heavy metal. Overdag via hun eigen bedrijf, Kloeze Staalbouw. Toevallig wel een van de grootste en meest vooraanstaande staalbedrijven van ons land. En ’s avonds in Jurassic Park: de kick ass rockformatie, waarin Roelof een niet onverdienstelijk partijtje bas blaft en Marijke het management doet. Kleurrijke mensen, alhoewel bij voorkeur in diep zwart gehuld.

Gedreven vakmensen en gewiekste zakenmensen. Maar bovenal bevlogen en betrokken medemensen. Met hart voor het personeel, de klanten en de toeleveranciers. En in hun spaarzame vrijetijd soms een donor-bedrijf in ontwikkelingslanden. Want achter het inktzwarte en alternatieve uiterlijk gaan schatten van mensen schuil.

De staalconstructies voor loodsen, gebouwen, bedrijfshallen, veestallen, trappen en hekwerken worden geheel in eigen beheer bedacht, berekend, getekend en geconstrueerd. Waarbij het productieproces doorlopend verbeterd en gemoderniseerd wordt. Altijd op zoek naar verandering en verbetering. Nee, laat Marijke en Roelof maar schuiven.

Terwijl overal in den lande een Code Rood van kracht was, de sneeuw zich metershoog opstapelde, sneeuwploegen de wegen met man en macht begaanbaar hielden, het hamsteren en plunderen van levensmiddelen op gang kwam, in ziekenhuizen de verloven werden ingetrokken en de hulpdiensten in voortdurend staat van paraatheid werden gehouden, boog de Club zich over het al dan niet doorgaan van de geplande avond.

Hoe jammer, want het programma klonk als een klok. Eerst een uitgebreid dubbelbezoek aan zowel Emmlight als Drentea Meubelen en aansluitend de culinair verantwoorde bikkesementen van de Mooie Mijt in Sleen. Slechts de helft van de normale opkomst had de elementen getrotseerd. Een kwart was onderweg blijven steken en de rest was die avond vroeg onder de wil gekropen.

Helaas, onder de gestrande reizigers uw razende reporter en fotograaf. Waardoor er van de avond geen verslag en geen beelden beschikbaar zijn.

Op Vrijdag de 13de naar de Dienst Vervoer & Ondersteuning van het Ministerie van Justitie….. Is dat wel verstandig? Nee, maar wel fantastisch leuk! Verstandige dingen kunnen altijd nog. Ontvangst bij Grand Café Erkelens in Rolde. Dat overigens niet lang daarna zou aangeven voorgoed gesloten te worden. Of er een oorzakelijk verband is weten we niet…..

Om van daaruit per heuse BoevenBus opgehaald te worden. Voor sommige leden toch wat ongemakkelijk. En een wijze les voor hen die nog buitenrechtelijke aspiraties hebben. Want de bus beschikt over 32 piepkleine celletjes. Normaliter ingezet bij volksoproer, relletjes en ongeregeldheden. En deze keer voor de Clubs van 100. Ja, u leest het goed: meervoud. Want voor het eerst was er een bijeenkomst voor beide zusterclubs uit Groningen en Drenthe. Leuke lui, die Grunnigers!

Daarna ontvangst, rondleiding en discussie bij de DV&O in Assen. Indrukwekkende organisatie, indrukwekkende presentatie, indrukwekkende mensen. Slager Jacob probeerde zich nog even subversief op te stellen en het bewakend personeel op z’n actiebereidheid te testen. Nou, daar hadden de Mannen niet veel tijd voor nodig. Onze slager-die-z’n-eigen-vlees-keurt (toch iemand van meer dan 2 meter en 100 kilo schoon aan de haak…) hadden ze in een oogwenk klemvast, onder controle en in het gareel.

Gelukkig, de mannen brachten ons ook weer terug. Waarna ons een bevrijdende borrel wachtte. Nou, die was inmiddels ruimschoots verdiend. Dus die lieten de Clubs zich goed smaken. Evenals het daaropvolgende diner. En zo ging ook deze TGIF de geschiedenis in als een uiterst geslaagde poging het noodlot te bezweren en het onheil af te wenden.

Ach, als Harm Post gaat praten, dan komt het enthousiasme vanzelf. Hij kletst je de oren van de kop. Op aanstekelijke en aansprekende wijze. Maar goed ook, want een beetje enthousiasme kan Groningen Airport Eelde wel gebruiken. Daar moet nog wel wat gebeuren. En laat dat maar aan Harm Post over. Na van de zeehaven een succes te hebben gemaakt is het nu de beurt aan een luchthaven.

Als we Harm Post mogen geloven – en dat doen we zonder enige terughoudendheid – dan komt het helemaal goed met het Noordelijke vliegveld. Dat er naast vliegtuigen ook nog met drones gevlogen wordt was een verrassing. Immers, voor zover bekend zijn vliegvelden en drone 2 onverenigbare grootheden. Maakt niet uit, bij GAE gaan ze het mogelijk maken. Sterker nog, het moet uitgroeien tot een vooraanstaande DroneHub. Tsja, dan zit je als Club toch wel even met de bek open.

Dan is het goed dat we na afloop spoorslags naar de even verderop gelegen Rode Kater konden. Om de emoties even wat te laten bezinken. Weggespoeld met een frisse witte of een welverdiend gerstenat. Waarna de Club de Italiaanse keuken uitgebreid eer bewees. En het nog lang onrustig bleef in Eelde….

Het was weer doorzetten geblazen, Vrienden. Maar met vereende krachten zijn we erin geslaagd de complete big weg te werken. Persoonlijk vetgemest door Meesterslager Jacob en op passende wijze in hapklare brokken verdeeld. Waarmee we het trouwe beestje van een waardig einde hebben voorzien.

Grote zwijnerij op de Brink in Assen. Was er een mooiere plek denkbaar? Schransen met historische proporties. De eerste seizoenshelft werd daarmee passend afgesloten. Dank aan zowel de Bakker als de Schenker voor zoveel gastvrijheid…..

Tussendoor werd uitgebreid stilgestaan bij het toch nog plotselinge overlijden van Han Kuipers. Niet alleen een van de eerste, ook een van de beste Clubleden. Hartelijk, spontaan, scherp, betrokken. Hij is ons veel te vroeg ontvallen. Zijn overlijden laat een grote lege plek in ons midden na.

Vroeg in het voorjaar togen wij alweer naar Roden: de HealthHub. Een bijzonder innovatief en effectief samenwerkings¬verband tussen kennisinstellingen, bedrijven en overheid. Waarbij de focus ligt op medische technologie en gezond ouder worden (healthy ageing).

De Health Hub is opgericht om gespecialiseerde medische en technologische kennis en kunde voor het Noorden te behouden. Ondernemers kunnen bij de Health Hub terecht met onderzoeksvragen. Op basis daarvan gaan studenten en docenten op zoek naar innovatieve oplossingen. Waarbij ook bedrijven hun kennis delen met de onderzoekers. Onderlinge samenwerking tussen bedrijven is aan de orde van de dag.

In de Health Hub werken studenten, docenten en ondernemers nauw samen aan de ontwikkeling van nieuwe technieken, nieuwe producten en nieuwe bedrijven. Hetgeen niet zelden leidt tot de oprichting van veelbelovende en uiterst succesvolle start ups.

Na afloop was het weer de hoogste tijd om de inwendige mensch te versterken. Daartoe vertrok het gezelschap naar de boorden van het Paterswoldse Meer. Om een verantwoord vorkje te prikken bij de Rietschans. Toegegeven, een grensgevalletje. Want gelegen op de grens van Groningen en Drenthe. De nieuwe ‘Place to Be’. Een gastvrij en verrassend veelzijdig horecabedrijf met een à la carte restaurant met open keuken, een proeflokaal voor bier en wijn, drie bars, vijf zalen, verschillende veranda’s, een groot terras aan het water en een aanlegsteiger.

De Rietschans maakt onderdeel uit van de Martini Hotel Group. Een moderne en vooruitstrevende onderneming van toonaangevende bedrijven in de gastvrijheidssector in Groningen en Drenthe. Met een aantal zeer kenmerkende etablissementen die allemaal een spraakmakende geschiedenis koppelen aan een visionaire bedrijfsvoering. Zusterbedrijven zijn o.a. het Martini Hotel, BudGett Hostels, het legendarische Weeva (Wonen en Eten Voor Allen) in Groningen en het Brinkhotel en het Eethuis voor Allen in Zuidlaren.

Na al dat slempen en sloeren werd het weer eens de hoogste tijd voor een ouderwets bedrijfsbezoek. Naar Compaan: het bedrijf van Karel Verlinden. Een ondernemer pur sang. Hij deed indringend en openhartig uit de doeken hoe hij het bedrijf van zijn vader overnam en vervolgens over hoge toppen en door diepe dalen leidde. Waarbij ook nationale samenwerkingen en internationale vestigingen uitgebreid aan de orde kwamen.

Daarna ging het gezelschap fluks onderweg naar de Herberg van Tarel. Ook een onderneming van Karel, maar dan samen met Topkok Bauke en Zoon. Daar kreeg de Club niet alleen een fantastische maaltijd voor de kiezen maar een ook ouderwetse veiling.

Immers, het was weer verkiezingstijd. En dus mocht veilingmeester Erik de leden weer de nodige centen uit de zak kletsen. En jawel hoor, ze gingen er weer in met boter en suiker. Blijmoedig en vrijgevig liet de Club zich weer van haar allerbeste kant zien. waardoor de verkiezingskas weer met een substantieel bedrag kon worden gespekt.

We hadden de Minister van Justitie gevraagd om eens eventjes langs te komen. Om tekst en verantwoording af te leggen over het beleid t.a.v. van de gevangenissen in het Noorden. Immers, bij het schrappen van arbeidsplaatsen zou het Noorden nadrukkelijk ontzien worden. En wij wilden hem even herinneren aan die afspraak…

En wat is dan een betere plek om af te spreken dan het Gevangenismuseum in Veenhuizen? Nou, Ard van der Steur kon de grap wel waarderen. Sterker nog, hij bleek een ijzersterk verhaal te hebben.

Dat gold overigens ook voor de rondleiders. Die uitgebreid ingingen op de merkwaardige voorgeschiedenis van zowel het Gesticht als het dorp. Half Drenthe heeft een afkomst die teruggaat tot kruimeldiefstal, openbare dronkenschap en landloperij. Dat stemt tot enige bescheidenheid bij zowel politici als ondernemers……

Wat wij overigens niet wisten was, dat niet veel later Van der Steur zou moeten aftreden vanwege een lullig bonnetjes-incident. Een hardnekkig bedrijfsongevalletje op het Ministerie van Justitie, waar eerder al Ivo Opstelten en Fred Teeven over gestruikeld waren. Die laatste ook een paar dagen nadat hij onze Club te gast was geweest.

Voorlopig durven wij geen hoogwaardigheidsbekleders van dit Ministerie uit te nodigen. We willen Stef Blok en Klaas Dijkhoff in ieder geval voor een smadelijke afgang zien te behoeden.

Een bezoek aan het zojuist geopende en volledig vernieuwde Dierenpark Emmen – nu zo treffend Wildlands geheten – sprak op voorhand zeer tot de verbeelding. Dat we daarbij ook nog eens ontvangen werden in het aanpalende Atlas Theater maakte het feest helemaal compleet. Directeur Franklin van Beers deed uitgebreid uit de doeken hoe Wildlands in de bomvolle recreatiemarkt werd gezet. En welke hindernissen daarbij overwonnen dienden te worden.

Overigens, niet nadat hij de aanwezige Nynke Houwing – niet alleen Club-lid maar vooral ook oud-VVD wethouder van Emmen – de nodige pluimen op de hoed had gestoken. Immers, het was mede aan haar vasthoudendheid en visie te danken geweest dat het nieuwe Dierenpark er überhaupt kwam.

De daarop volgende rondleiding over de terreinen en het aansluitend buffet was niet echt om over naar huis te schrijven. En dat doen we dus ook niet. Niet anders dan dat er met gemengde gevoelens op dit werk/bedrijfsbezoek wordt teruggekeken.

De 6de uitvoering van de traditionele BBQ was weer een legendarische. Waarschijnlijk doordat de Slager een thuiswedstrijd speelde. Immers, we waren met z’n allen te gast in De Gasterij in Oosterhesselen. En daar was het goed toeven.

De BBQ – ooit begonnen als een geintje, maar inmiddels een rotsvast onderdeel van het jaarprogramma – vormt de afsluiting van het eerste seizoengedeelte. Traditioneel het moment waarop we even kunnen bijkomen van het jachtige ondernemers- of politieke bestaan. Waarbij we mekander weer eventjes diep in de ogen kijken, snotterend in de armen vallen en vervolgens afscheid nemen voor een lange, hete zomer.

Maar voor het zover is houdt onze Voorzitter (en hooggeprezen veilingmeester) Erik een kleine veiling. Waarbij onderdelen van het Biggetje bij opbod verkocht worden. Om zo de Clubkas weer enigszins te spekken. Wel even opletten. Want voor je het weet ben je een groot aantal euro’s lichter en een paar varkensoren rijker. Maar ach, het mag de pret niet drukken…

Ja hoor, het Jaarlijkse Uitje. Het Schoolreisje van de Club. Het ene jaar naar een dichtbij buitenland, het andere jaar naar Den Haag. Om te checken of onze Voorzitter z’n werk een beetje goed doet. Verveelt dat nou nooit? Nee, nooit. Want elke keer is toch weer anders.

Het gedonder begint al bij de busreis. We zijn Drenthe nog niet uit of het eerste flesje frisse witte wordt ontkurkt. Terecht, want inmiddels zit de 5 in de klok (9.35 uur). Waarop de Slager niet kan achterblijven, dus al voor Zwolle de culinaire versnaperingen tevoorschijn tovert. Zijn prijswinnende worstvarianten worden aan een uiterst deskundige en grondige keuring onderworpen en zonder uitzondering met grote instemming onthaald.

Desalniettemin is de eerste gang in Den Haag naar het Kabinet. Al was het alleen maar om thuis te kunnen melden dat we in het Kabinet hebben gezeten. Zo’n busreis maakt dorstig. Dus de Club dient eerst op krachten te komen. Daar voegt ook onze Roerganger zich bij het gezelschap. Niet zelden vergezeld van een gast van enig statuur. Deze keer maakte oud-Tweede Kamerlid Mark Verheijen z’n opwachting. Samen met zijn zojuist verschenen biografie van Harm van Riel.

Daarna wachtte het gezelschap een rondleiding door het Binnenhof. Traditioneel afgerond met een bezoek aan de VVD-Fractiekamer. Alwaar menig prominent VVD-er aanschoof. Niet in de laatste plaats Fractievoorzitter Halbe Zijlstra. Die overigens in het echt bijzonder plezierig en humoristisch blijkt te zijn. Ook parlementair journaliste Wilma Borgman maakte haar opwachting. Om de werkwijze van het journaille uit de doeken te doen.

Daarna werd het toch weer de hoogste tijd voor een kleine versnapering in Perscentrum Nieuwspoort. Waarvan helaas geen verslag kan worden gedaan. Immers, de stelregel is dat wat gebeurt in Nieuwspoort, blijft in Nieuwspoort.

Jaja, als je je dan bedenkt dat de Verzorgingsstaat in Drenthe is uitgevonden. Bij de Maatschappij van Weldadigheid om precies te zijn. Want daar werden de verschoppelingen der aarde 150 jaar geleden naar toe verbannen. Om rust, reinheid en regelmaat bijgebracht te krijgen. En ondertussen omgevormd te worden tot hardwerkend land- of ambachtsman. Inclusief kost, inwoning, scholing, ziekenzorg, verzekering en baangarantie.

Menig Liberaal Ondernemer moest een traantje wegpinken. Zulke mooie principes, waar is dat toch allemaal verkeerd gelopen? Immers, inmiddels voert Minister Asscher een kansloos achterhoedegevecht. Om de laatst overgebleven en volstrekt achterhaalde principes overeind te houden. Met desastreuze effecten op de werkgelegenheid en ’s lands financiën. En dat voor een Partij van de Arbeid……

Gelukkig kon de groep naderhand van de emoties bekomen. En een inhoudelijke en opbouwende discussie voeren over hoe het allemaal beter moet in de toekomst. Kortom, de Club op haar best. Aan een rijk gevulde dis, met een gul glas wijn, in plezierig gezelschap met een geanimeerde discussie. Waarin een kleine Club groot kan zijn…

Het is typisch VVD-beleid om de Cultuursector om te gooien en meer haar eigen broek op te laten houden. Weg met de Kunstpausen en Cultuurpaleizen. Kunst mag wat kosten, maar mag geen bodemloze put zijn. Dus minder subsidie, minder bemoeienis en meer eigen verantwoordelijkheden. Meer marktwerking ook. De Club wilde wel eens weten of dat ook werkt. Nou, bij de Nieuwe Kolk in Assen in ieder geval wel. Daar staat de markt centraal en worden opzienbarende resultaten behaald. Zonder dat de Kunst of de kunst daar noemenswaardig onder te leiden heeft.

En ach, kunst maakt hongerig. En vooral ook dorstig. Dus toog de Club naar het even verderop gelegen YuMe. Om zich vol overgave te storten op de Japanse eetcultuur. Ook niet kinderachtig. Dus liet de Club zich een voortreffelijk Japans Buffet aanleunen. Want YuMe? Da’s Yummie!

Een avond met 3 opmerkelijke hoogtepunten. In de eerste plaats de ontvangst bij IMDS in Roden. Een bedrijf dat uit de rokende puinhopen van Cordis als baanbrekende, innovatieve en hooggespecialiseerde Phoenix wist op te rijzen. Diep respect voor het vakmanschap, het ondernemerschap en de innovatiekracht. Een onverwacht pareltje in het Drents ondernemerslandschap. Dat veel te lang onbekend is gebleven.

Daarna de straffe toespraak van Fred Teeven over het ophanden zijnde TTIP-verdrag. Waarbij hij vooral fors uithaalde naar alle onbenullen die er wel een mening over, maar geen verstand van hebben. Pittige uitspraken van de man die nauwelijks 3 dagen later door gedoe rondom een 15 jaar oude deal met terugwerkende kracht onderuitgehaald zou worden. Maakt de Club niet uit, die heeft de ijzervreter langdurig in het hart gesloten.

Daarna kwam de versterking der inwendige mens uitvoerig aan bod. Want zonder een goed glas en een eenvoudige, doch voedzame maaltijd is de avond niet complet. Welaan, dat kun je aan de Peizer Hopbel wel overlaten. Niet alleen het bier is daar opperbest, ook in de keuken weten ze er wel raad mee.

Aldus werd opnieuw een turbulent jaar op gepaste wijze afgesloten.

Nou, ’t was me het avondje wel. Zelfs het Bestuur was door haar eigen, niet te nader te noemen, Beleidsadviseur voorgeschoteld dat het om een Workshop Djembé zou gaan. Met het uitdrukkelijke verzoek dit uitzonderlijk programma-onderdeel onder de spreekwoordelijke pet te houden. Om al te grote onrust onder de leden te voorkomen. Want op Vrijdag-de-13de gebeurt er altijd iets bijzonders. Maar het moet ook niet al te bijzonder te worden.

Dus stond de Club aanvankelijk stijf van de weerstand. De hakken collectief in het zand toen bleek dat er gezongen moest worden. En toen de dames dan ook nog wreed van de heren werden gescheiden, zat de tegenzin er pas goed in. Dat kwam pas goed toen de eerste flesjes witte waren weggewerkt. En uiteindelijk onze onvolprezen Voorzitter uit volle borst het onsterfelijke “Klein Café Aan de Haven” inzette. Tegen die tijd zat de stemming er goed in.

Menig evergreen zou nog volgen. Toch bijzonder om de Motor van het Drentse Bedrijfsleven meerstemmig Money Money Money te horen zingen. In galmende meerstemmigheid. Zoveel harmonie is binnen de Club nog slechts zelden waargenomen. Gelukkig werden de kelen doorlopend gesmeerd. En dan maakt zingen ietwat hongerig. Zodat na een dik uur zangtherapie onder deskundige leiding van Meesteres Brünhilde kon worden overgegaan tot de vleselijke geneugtes. Hoofdzakelijk bestaande uit een verrassend, uitgebreid en copieus Spaans buffet.

Het kon weer niet op…

Op maandag 21 september schoven we aan bij een werkbezoek dat Staatssecretaris Sander Dekker bracht aan de bedrijfsschool van Harwig Installatiegroep in Emmen. En ach, dan ben je toch een beetje te gast op het feestje van een ander.

Maar, na de langdurige en uitgebreide rondleidingen togen we in Clubverband naar de Gaffel in Valthe. Naar de volledig opgeknapte nering van Clublid Roderik Seubers. Van Roderik weten we dat hij de smaakpietjes weet te kietelen. Hadden we de vorige keer een ameuse-diner met 16 gangen, deze keer moesten we het doen met slechts 15 culinaire verrassingen. ’t Was even behelpen…

Zo werd het toch weer ouderwets gezellig. We waren weer onder elkaar. En met Sander Dekker kun je niet alleen pittig in discussie, je kunt er ook een gul glas wijn mee drinken. Kortom, het was weer een memorabele bijeenkomst.

Nou, het was smullen op stand. Nog nooit zo netjes met de vingers gegeten, zo sjiek gekloven en zo stijlvol een varken verorberd. Immers, de Club kent haar eigen varkenscyclus. Heerlijk, op een schaduwrijk terras, uitkijkend over een strakgemaaid gazon. In goed gezelschap en met een gul glas. Zo kon in stijl de eerste helft van het jaar worden uitgeluid.

Landgoed Overcinge is al eeuwen een liberaal bolwerk. En de Club heeft de locatie weer even alle eer aan gedaan. Grote dank aan Hennie Jager voor een onberispelijk en rechthartelijk gastvrouwschap. En Meesterslager Jacob Kempenaar voor vleselijke verzorging. En Bert Homan voor de sponsoring van het feestvarken.

Zo dichtbij en toch zo ver weg. Aan gene zijde van de grens valt voor Drenthe nog een wereld te winnen. Daar gloort een markt van 16 miljoen koopgrage consumenten en bedrijven met de euroos los in de kontzak. Dus zijn goede buren beter dan verre vrienden. Drenthe zou eens wat minder naar de Randstad en wat meer over de eigen grenzen moeten kijken.

Dus ging de Club in de voorwaartse waarneming. Met een klein maar uiterst fijn gezelschap. Met een programma dat klonk als een staartklok. Te beginnen met een
rondleiding bij de Meijer Werft Papenburg, gevolgd door een eenvoudige lunch in de Piekenier te Oudeschans. Een lunch die dankzij een programmatische vergissing extra lang duurde. Maar daar had het gezelschap nauwelijks onder te lijden. Vervolgens met gezwinde spoed naar het Hoofdkantoor van de Eems Dollard Regio in Nieuweschans. En ach, dan is het alweer mooi geweest. Dus op naar Hotel Friedrich Freiherr von Schwarzenberg te Papenburg. Voor een eenvoudige borrel ern een overdadig 3-gangen diner.

Voor de volgende dag stond een rondleiding bij de VW-fabrieken in Emden op het programma. Maar die moest helaas worden afgezegd. Dus volgde een boottocht met de
Warsteiner Admiraal over de Dollard. Waarbij de Club onderweg van muiterij en piraterij werd verdacht. Een verschil van inzicht dat na intensief bilateraal overleg in den minne kon woren geschikt. Hoogste tijd dus voor een korte maar intensieve powernap in de bus. Zodat enigszins bekomen van de doorstane ontberingen tot een passende culinaire afronding in de Gasterie te Midlaren kon worden overgegaan.

Vrijdag de 13de. Dus stond er weer iets bijzonders op het programma. Wandelen deze keer. En tsja, daar had – ondank de waarschuwingen vooraf – toch niet helemaal iedereen op gerekend. De weersomstandigheden waren ijzig koud. Maar de ontvangst was hartverwarmend. En, de inleiding vooraf was uiterst interessant. Want het Bargerveen staat op het punt een ingrijpende operatie te ondergaan. Het laatste nog levende hoogveengebied van ons land dient hoognodig onder handen genomen te worden. Bert van Guldener van Prolander gaf daarover uitgebreid uitleg.

Maar goed dat zowel de VVD-woordvoerder Recreatie & Toerisme in de Tweede Kamer als onze eigen VVD-Gedeputeerde aanwezig was. Ze konden direct de verpletterende schoonheid van het gebied aan de stramme lijven ondervinden. De vrijwilligers van het Veenloopcentrum zorgden niet alleen voor versterking der inwendige mens, maar ook voor deskundige gidsen. Na terugkomst van een pittige wandeling was er een beste borrel. En kon men in opperbeste stemming naar het verderop gelegen Turfcafé voor een stevige maaltijd.

Zwaar onderwerp in een luchtige setting. Hoge politieke relevantie, dus ook een hoge politieke opkomst. Waaronder niet in de laatste plaats VVD-Tweede Kamerlid Ybeltje Berckmoes-Duindam. We waren te gast bij Zorginstelling de Stouwe in Meppel. Alwaar projectmanager Erik Roelofs de basis legde voor de zorg in het algemeen. Vervolgens was het de beurt aan zorgondernemer Ruud Slot van de ZorgZaak. Hij liet zich de kans en de vloer niet ontnemen. Hij leek er aanvankelijk met gestrekt been in te gaan. Maar bleek uiteindelijk keurig op de bal te spelen. Een hartstochtelijk, meeslepend en ijzersterk pleidooi. Een cri de coeur vanuit de zorgpraktijk. En, gezien het aantal opgekomen politici, bepaald niet aan dovemansoren gericht.

Na de inhoudelijk diepte koos de Club de culinaire hoogte. In de bovenzaal van Eetcafé de Nachtwacht. Nou, dat was het nachtwachten waard. Voorproever Berthold had weer een uiterst geschikte locatie gevonden. Waarbij de zorg zich hoofdzakelijk even tot de inwendige mens beperkte……

De tweede seizoenshelft kende een vliegende, vlammende en verrassende start. De Prins Bernhardhoeve, toe maar. De Club gaat de discussie ook niet uit de weg. Datzelfde geldt voor de initiatief- en ondernemer John Franke. Nu maar hopen dat zijn SculpturePark de aandacht en bezoekersaantallen krijgt die het verdient. Aan John zal het niet liggen.

In ieder geval is de Hondsrug voor de komende 20 jaar een bron van inspiratie. Goed om van Cathrien Postumus te horen dat 5.000 jaar geleden de Hondsrug het drukst bewoonde deel van ons land was. Een soort Randstad avant la Lettre. Terecht dat ze daar een Geopark van gemaakt hebben.

Ach, en zoveel informatie maakt dorstig. En een beetje hongerig. Maar daar wisten ze bij de Gasterie wel raad mee. Zo bleef het nog lang onrustig in Noord-Laren……

Goddank, vrijdag de 13de. En er diende weer een zwijn weggewerkt te worden. Veel varken, spoeling dun. Want vanwege zowel de voetbal- als de hockeywedstrijd liet de opkomst te wensen over. Daarom echter niet getreurd, het was des te gezelliger. Een beperkt doch uiterst geanimeerd gezelschap. Plaats was er genoeg. Want gastheer Anton Reitsma heeft z’n boerderij in Laaghalen omgetoverd tot een waar paradijs. Barretjes, zitplekken, terrasjes, overkapping, vergaderruimtes, uitbuikzitjes en hangplekken te over. En allemaal even verrassend en origineel gemaakt. Vanuit een rolstoel: ongelooflijk!

Met binnenkort ook nog eens de eerste, enige, echte, onvervalste Open Lucht Pizzeria! Zelf samenstellen en dan in een steenoven afbakken. Over smaak valt niet te twisten, behalve bij Anton. We moeten snel weer terug, want we hebben De Tijd. Daar valt nog heel wat af te genieten.

Het was weer gezellig, onderhoudend, slopend en verrassend. Zoals gebruikelijk was het gezelschap uiterst aangenaam, liep het programma voortdurend in het honderd, was de chauffeur regelmatig de weg kwijt, was de witte wijn niet aan te slepen, waren de omstandigheden zonovergoten en werd het nuttigen voortdurend en doorlopend met het aangename verenigd. Memorabel was de ontmoeting met Hoofd Communicatie VVD Laura Huisman (geen familie).